Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα από τις ομιλίες των δύο πολιτικών αρχηγών που έλαβαν χώρα την 9-2-2010 στην Βουλή και στην προ ημερησίας διάταξης Κοινοβουλευτική Συζήτηση με θέμα την Ιθαγένεια και τη Μεταναστευτική Πολιτική .Και τα δύο αποσπάσματα αφορούν την Πολυπολιτισμικότητα και τις απόψεις για αυτήν των δύο πολιτικών αρχηγών.
Αντώνης Σαμαράς:
Υπάρχει, όμως, και η αρνητική εμπειρία της Ευρώπης. Υποστηρίζει η κυβέρνηση ότι αν δώσουμε ιθαγένεια στα παιδιά θα τα ενσωματώσουμε πιο εύκολα. Αυτή η άποψη κυριάρχησε, πράγματι, σε κάποιες χώρες με μεγάλη αποικιακή παράδοση για κάποια χρόνια.
Όπως, όμως, έδειξαν τα δραματικά γεγονότα στο Λονδίνο και στα προάστια των γαλλικών πόλεων, το 2005, δεν αρκεί η εύκολη ή αυτόματη χορήγηση ιθαγένειας για να ενταχθούν τα παιδιά των μεταναστών. Χρειάζεται και η ψυχολογική ενσωμάτωσή τους, σταδιακά και ομαλά. Πράγμα που προφανώς δεν είχε συμβεί στις χώρες αυτές. Κι αυτό πλήρωσαν οι κοινωνίες τους…
Το πλήρωσαν, κατάλαβαν το σφάλμα τους και τώρα το διορθώνουν:
· Στη Βρετανία κάνουν στροφή τώρα – επί Εργατικής κυβέρνησης μάλιστα – και διακηρύσσουν των ενσωμάτωση των παιδιών των μεταναστών στη «βρετανικότητα», έννοια άγνωστη ως το 2005.
· Στη Γαλλία πάνε ένα βήμα πιο πέρα: δημιουργούν υπουργείο Εθνικής ταυτότητας και μετανάστευσης. Επικεντρώνοντας την προσοχή τους στην αναβάθμιση της εθνικής ταυτότητας ως μέσου για την ομαλή ενσωμάτωση των μεταναστών.
· Ανάλογα και στην Ισπανία, επί Πρωθυπουργίας του Σοσιαλιστή Θαπατέρο, μιλούν για Ισπανικότητα…
Εμείς δεν λέμε τίποτε διαφορετικό: Μιλάμε για ενσωμάτωση των μεταναστών στην ημετέρα παιδεία, δηλαδή την «ελληνικότητα».
Εδώ, όποιον μιλάει για ελληνικότητα κάποιοι τον στέλνουν στην πυρά! Δηλαδή πάμε αντίθετα με όσα ανακαλύπτουν και θεσπίζουν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κεντροδεξιές και κεντροαριστερές.
Κι όταν εμείς υποδεικνύουμε στην κυβέρνηση τη θετική και αρνητική ευρωπαϊκή εμπειρία, μας κάνει και μαθήματα… πολύ-πολιτισμικότητας!
Δεν έχει καταλάβει η κυβέρνηση ότι η πολύ-πολιτισμικότητα είναι ένα ιδεολόγημα που καταρρέει παντού. Και εγκαταλείπεται όπου το υιοθέτησαν, έστω και πειραματικά.
Να διευκρινίσουμε ότι πολύ-πολιτισμικότητα δεν είναι «η ανοχή προς το διαφορετικό». Αν ήταν αυτό θα συμφωνούσαμε όλοι…
Πολύ-πολιτισμικότητα είναι δύο άλλα πράγματα, πολύ επικίνδυνα:
Πρώτον έχει ως συνέπεια – έστω και αθέλητη – να αναπαράγονται οι «διαφορετικοί», δηλαδή οι ξένοι μετανάστες, σε γκέτο. Εμείς επιλέγουμε το αντίθετο: Επιδιώκουμε να εντάξουμε τους μετανάστες στην κοινωνία μας και στον Πολιτισμό μας. Θέλουμε να τους ενσωματώσουμε, ώστε να νιώθουν κι εκείνοι και να τους νιώθουν όλοι οι συμπολίτες τους ως μέλη της κοινωνίας, ως Έλληνες. Η ενσωμάτωση είναι η καλύτερη ασπίδα για το ρατσισμό. Η πολύ-πολιτισμικότητα αναπαράγει το ρατσισμό.
Δεύτερον, η πολύ-πολιτισμικότητα διακηρύσσει ότι όλοι οι πολιτισμοί μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά. Αλλά αυτό έχει διαψευστεί. Υπάρχουν πολιτιστικά στοιχεία που δεν μπορούν να συμβιώσουν.
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η μπούρκα σε μια φιλελεύθερη δυτική κοινωνία.
Δεν γίνεται αποδεκτή η πολυγαμία ή έθιμα που οδηγούν σε βάναυση μεταχείριση της γυναίκας στις δικές μας κοινωνίες.
Γιατί όλα αυτά ακυρώνουν το δικό μας Πολιτισμό.
Δημοκρατικές χώρες της Δύσης βάζουν ήδη φραγμούς σε πολιτισμικά στοιχεία που φέρνουν κάποιοι μετανάστες από τις χώρες καταγωγής τους. Για να μη λειτουργούν αυτοί οι φραγμοί κατασταλτικά, πρέπει το συντομότερο να ενσωματωθούν ομαλά οι μετανάστες και κυρίως τα παιδιά τους, στις βασικές αξίες του δυτικού πολιτισμού.
Δεν μας ενοχλούν οι «διαφορετικότητες» άλλων πολιτισμών. Απλώς επισημαίνουμε στοιχεία ασυμβατότητας που δεν μπορούν να συμβιώσουν με τη δικό μας πολιτισμό. Γι’ αυτό κι όταν έρχονται εδώ πρέπει να αποδέχονται τους κανόνες της δικής μας κοινωνίας, του δικού μας τρόπου ζωής, του δικού μας πολιτιστικού πρότυπου. Κι όχι να προσπαθούν να του επιβληθούν ή να το αλλάξουν. Αυτό ονομάζουμε «ενσωμάτωση». Κι σε αυτό το σημείο διαφέρει η ενσωμάτωση με την πολύ-πολιτισμικότητα.
Θέλουμε τους μετανάστες που επιλέγουν να ριζώσουν στη χώρα μας, να αφήσουν πίσω τους στοιχεία του πολιτισμού τους που είναι ασύμβατα με το δικό μας, να ενταχθούν στην κοινωνία μας, να νιώσουν Έλληνες, να γίνουν Έλληνες μέσω της «ημετέρας παιδείας». Δεν θέλουμε απλώς να «πάρουν τα χαρτιά τους» με συνοπτικές διαδικασίες και να αναπαράγονται ως διαφορετικά γκέτο…
Θέλουμε την ενσωμάτωση των ξένων, για να καταπολεμήσουμε την ξενοφοβία.
Για να τελειώσουμε το ρατσισμό.
Δεν θέλουμε τα γκέτο που τροφοδοτούν κι αναπαράγουν το ρατσισμό…
Αλέκα Παπαρρήγα:
Αλλά και από την άλλη πλευρά, δεν υιοθετούμε τον κοσμοπολιτισμό, ο οποίος εμφανίζεται και από αριστερές δυνάμεις. Ένας κοσμοπολιτισμός, ο οποίος θέλει να καταργήσει το εθνικό πεδίο πάλης, την εθνική ταυτότητα και την πραγματικά διεθνιστική, που δεν αναιρεί την εθνική ταυτότητα, στο όνομα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας διαπολιτισμικότητας ή πολυπολιτισμικότητας και που κλείνουν τα μάτια σε επικίνδυνες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κοσμοπολίτικες οι οποίες αύριο θα θέσουν θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες. Και αυτό υπάρχει.
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά πως δυο φαινομενικά διαφορετικές απόψεις μπορούν να οδηγήσουν όχι στο μικρότερο κακό, αλλά στο μεγαλύτερο κακό. Αύριο θα θέσουν ζήτημα μειονότητας και για τους μετανάστες. Και πρέπει να παρακολουθούμε και τις ιδεολογικές τοποθετήσεις των υπέρ ή κατά της ιθαγένειας. Διότι το θέμα δεν είναι μόνο δίνω ή όχι ιθαγένεια. Αλλά υπάρχουν και μια σειρά απόψεις, οι οποίες μπορεί να καλλιεργήσουν αντιλήψεις παρά πολύ επικίνδυνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου